Teksten voor je website: laat je niks aansmeren

Teksten voor websites schrijven. Dat is mijn vak. Dankzij de juiste meta tags zorg ik ervoor dat jouw website wordt gevonden in de zoekmachines. Soms gebeurt het dat ik de webteksten online zet. Omdat de opdrachtgever zelf geen tijd heeft bijvoorbeeld. Of geen zin. Dat kan ook. En mag ook. En het moet gezegd. Dan kom ik toch wel wat tegen hoor. Een aantal dagen geleden heb ik mij bijvoorbeeld blauw geërgerd. Daar had ik geen Blue Monday-hype voor nodig.

Ik heb sowieso al geen problemen met maandagen. Of die nu blauw getint zijn of niet.

Zo mocht ik teksten online zetten voor een werving- en selectiekantoor. Hun websitebouwer had beloofd dat ze absoluut extra pagina’s online konden zetten. Zoveel ze maar wilden. Hmm. Ik was op mijn hoede. Welke lijken zouden daar allemaal uit die kast van een back office vallen? Toch wel een aantal, zo bleek.

Nieuwe pagina aanmaken? In theorie wel ja.

Als je ook maar een beetje vertrouwd bent met courante CMS-systemen zoals Drupal of WordPress weet je het wel. Een nieuwe pagina aanmaken is piece of cake. Daar hoef je geen Einstein voor te zijn. In een mum van tijd is de klus geklaard. Maar niet in het systeem van mijn klant. Wat een knoeiboel van een CMS. En geloof me, ik heb al wat CMS-systemen gezien. Kon je een nieuwe pagina aanmaken? Ja hoor. Alleen verschoof dan het hele design. Als je op pagina 1 klikte, kwam je op pagina 2 en pagina 2 werd eigenlijk pagina 3 enzovoort. Dat kan toch niet? Dan beloof je je klant toch niet dat hij gemakkelijk nieuwe pagina’s kan aanmaken?

Nou, dat vertelde ik die webbouwer ook meteen. Die wou me niet geloven. 'Effe dat mens snel afwimpelen' dacht hij. Of anders dreigen met een meerprijs. Maar ik liet me niet afschepen. Want zijn klant was toevallig ook mijn klant. En zoiets doe je niet. Klaar.

Bleek dat die webbouwer zelfs nog niet de minste moeite deed om het probleem te bekijken.

Ik kreeg dat kluitje … en ik mocht richting het riet. Zo snel als ik maar kon.

Meer bepaald met smoesjes zoals:

• 'Start het systeem eens opnieuw op' (duh!)
• 'Open de website eens in een andere browser' (duhhh!)
• 'Bij ons staat alles normaal op het scherm' (yeah right!)

Na een eindeloos pingpongspel van e-mails en telefoons kwamen ze tot de essentie.

Inderdaad. Nieuwe pagina’s konden niet. Enkel in de subnavigatie. Niet in de hoofdnavigatie.

En dan nog …

Subpagina of call-to-action: jij kiest

Hoewel de dubieuze webbouwer beloofde dat je enkel pagina’s op subniveaus kon maken, bleek dat ook niet helemaal waar te zijn. In principe kon je wel pagina’s aanmaken. Tekst, subtitels, witregels en afsluiten met een joekel van een call-to-action (of kortweg CTA). Vervolgens die CTA even uittesten. Lap. Daar ging het design. Again. Want de nieuwe pagina’s die netjes in een accordeon verschenen, verdwenen ook snel weer … achter de kaart van Google Maps.

Met andere woorden:

Het is of je nieuwe pagina. Of Google Maps.

Jij kiest!

Maar goed. Gelukkig waren er wel velden voorzien om de meta tags aan te vullen. Kwestie dat de SEO-teksten toch goed gevonden konden worden.

Euhhh? Of toch niet?

SEO-velden voor de meta tags. Ja. Hier en daar toch.

Je had velden voor het SEO-gedeelte. Hier. En soms ook daar. Maar op sommige plaatsen dan weer niet.

*Zucht*

Rare manier van websites bouwen.

Hetzelfde probleem ontdekte ik trouwens met de introteksten. Die kon je meestal wel toevoegen. Meestal. Je leest het goed. Want op sommige plaatsen vond onze brave man dat weer geen must. Enfin. Je kon de tekst wel toevoegen, want het veldje was dan wel voorzien. Alleen kon je het dan niet zien verschijnen op je website zelf.

Nuttig zoiets. Chapeau. WOW.

Wellicht kon ik nog wel opsommingen maken met bullet points.

Bullet points … op hun manier dan wel

Iedereen die een beetje met UX en webcopy bezig is, weet dat witregels, tussentitels en opsommingen met bullet points of vinkjes bijzonder leesvriendelijk zijn. De lezer heeft sowieso al weinig tijd en wil een pagina scannen. Niet teveel tijd verliezen. Time is money.

In deze back office kon ik effectief opsommingen maken. Met bullet points. Jawel. En het zag er nog goed uit ook. Met een insprong. In de back office dan wel. Want zodra je naar de live versie van de website keek, stond alles in één kolom. Slordig. Nu, mijn klant vond dit een detail. Maar persoonlijk vind ik dat niet kunnen. Als het er in het CMS-systeem goed uitziet, moet dat op de live versie ook netjes staan. Punt.

En ze leesden nog lang en gelukkig

Hoe het verhaal is afgelopen? Wie me een beetje kent, weet dat ik me niet zomaar iets op de mouw laat spelden.

Dat prikt, als je zo een hele dag moet typen .

Ik heb gered wat er te redden viel:

• De 6 plaatsen die ik had in de hoofdnavigatie heb ik gebruikt om een betere structuur te creëren.
• Alle hoofd- en subpagina’s werden netjes geoptimaliseerd.
• Een klik op de call-to-actions leidt nu naar een pagina, waarbij het design niet langer weggemoffeld wordt.
• Daarnaast heb ik mijn klant uitgebreid advies gegeven over wat wel en niet kan.
• Ten slotte heb ik nog tips gegeven over kleuren, gebruiksvriendelijkheid, snelheid, branding en social media. Én hoe hij budget kan besparen.

Kortom. Beste lezer. Laat je niets aansmeren.

Choco of pindakaas.

Dat is voor op de boterham.