Wie mij een beetje kent, weet dat ik een echte Instagram addict ben. Simply love it. Filtertje op de foto, hashtags erbij en klaar. Zo heb ik zowel een account voor mezelf als voor mijn bedrijf. Ik vind het gewoon leuker dan Facebook, Twitter of LinkedIn. En je post ook gewoon wat je wil. Daarin schuilt precies de kracht van social media. Ik verklaar me nader met een leuke (kuch) anekdote …
Deze zomer ben ik met vakantie geweest naar Spanje. Eerst naar Cambrils. Erna naar Platja d’Aro. “Leuk!” denk jij. Nou … dat was het plan. Maar wat een toffe vakantie diende te worden, draaide uit op een echte pechvakantie. En met pech, bedoel ik echt PECH.
Zo vertrokken we al met heel slecht nieuws over de gezondheid van mijn ouders. Dat is nooit fijn, want je vakantiegevoel is dan meteen als sneeuw voor de zon verdwenen. Tijdens de eerste week startte onze camper plots niet meer. We stonden uren in panne. Uiteindelijk konden we niets anders doen dan een automechanicien bellen en in ons beste Frans uitleggen wat er aan de hand was. Die man had het meteen gezien. Accu dood. Okayyy, dan maar een nieuwe. Weer een flinke hap uit ons vakantiebudget. Voor dat bedrag ga ik ook liever schaal- en schelpdieren eten hoor.
Een paar dagen later … flink op weg naar de volgende camping … die camper die raar begint te sputteren. Om dan gewoon stil te vallen. Net op tijd op de pechstrook. Maar die pechstrook bleek heel smal te zijn. Eerder voor een FIAT 500 uit de jaren ’50 zeg maar, niet voor een brede camper. Werkelijk iedere wagen of vrachtwagen diende uit te wijken en op een ander rijvak te gaan, om ons te ontwijken. Dus ik zat daar echt met knikkende knieën. Wat als er een chauffeur even niet alert is? Op zijn mobieltje kijkt? Of aan de radio prutst? Gelukkig werden we snel weggesleept met een takelwagen. Eventjes wachten tot iedereen zijn siësta had gedaan … dus weer uren retard. Bleek dat we het verkeerde hadden getankt. Stom, maar ja. Ons Spaans is dan ook weer een pak minder goed dan ons Frans.
Ook de campings die we tijdens ons verblijf kozen (we reden langs de binnenwegen) waren een fiasco. Ranzig sanitair: honderden haren in de wastafels, wc’s waar je niet op wilde zitten … FML. Verder héél veel irritant lawaai. Zowel van de animatie (waar ik géén nood aan heb, ik kan mezelf wel animeren) als van de andere toeristen (wanneer krijsen die kinderen eens niet?). Ik ben echt een natuurmens en hou van de rust. Kamperen tijdens het hoogseizoen is niks meer voor mij, vrees ik.
Op de koop toe liepen mijn kinderen nog eens twee keer weg. De tweede keer was ik de wanhoop nabij. Het werd al donker en ze waren nog in zwembroek. We hadden uren gezocht. Toen we ze vonden, kon ik mijn tranen niet bedwingen. Wat een opluchting!
Op een dag een waterfietsje gehuurd. Met zo’n glijbaan eraan. Tof. Wat kan er nou gebeuren? Veel, zo blijkt. Want ik was bijna verdronken. Klinkt zo stom, want ik kan prima zwemmen. Maar die golven zijn echt wel sterk als je astma hebt. Wat een afgang!
De volgende 10 dagen een zware angina gekregen. Ziek. Ziek. Ziek! Kwam dat door die gigantische porties zeewater die ik had binnengekregen? Geen flauw idee. De laatste 3 dagen ook verschrikkelijke migraine gehad … met alles erop en eraan. Niet gemakkelijk om met je emmertje kots 700 meter te gaan wandelen om alles uit te spoelen, met een zaklamp … in de gietende regen, de hele nacht lang.
Zeg nu zelf. Het leest bijna als het scenario van een slechte film. Of een aflevering van Curb Your Enthusiasm. Met mij in de rol van antiheld. Maar waar ik nu naartoe wil, is … Ondanks al die tegenslag, zette ik deze olijke gezinsfoto op mijn Instagram- en Facebookaccount:
.jpg)
Zeg nu zelf: je zou toch nooit vermoeden dat het zo fout is gegaan?
Neen toch?
Want ik had ook deze kunnen posten:
(1).jpg)
Of deze:
.jpg)
Maar dat heb ik dus niet gedaan. En dat is precies de kracht van social media. Je bepaalt zelf welk verhaal je vertelt.
Elke foto vertelt een verhaal. Welk verhaal dat precies is, bepaal je zelf. Maar denk goed na over wat je post. Welke reacties wil je uitlokken? Wat wil je vertellen? En wat niet? Dat is voor iedereen anders. Waar hecht jij het meest belang aan?
Dat kunnen allerlei zaken zijn, zoals:
Enfin. Ik ben heelhuids thuisgeraakt. Dat is al heel wat.
Gelukkig hou ik ontzettend veel van mijn werk en vond ik het super om opnieuw aan de slag te gaan. Het is ondertussen al heerlijk druk.
Volgend jaar boek ik een last minute. Dat kan ik je wel verzekeren.